پـیامبر خدا صلى اللّه علیه و آله :
نگاه کردن به برادر و دوستى کردن با او به خاطر خداوند بزرگ ، عبادت است .
امام رضا علیه السلام :
هر کس به خاطر خداوند برادرى به دست آورد ، خانه اى در بهشت به دست آورده است .
امـام بـاقـر عـلـیه السلام :
هرکس براى جلب رضاى خدا ، بر پایه ایمان به او و وفادارى به برادرى ، برادرى خدایى
و دینى به دست آورد , پرتوى از نور خدا به دست آورده است .
پیامبر خدا صلى اللّه علیه و آله :
انسان مسلمان بعد از به دست آوردن سود اسلام سودى همچون برادرى که براى خدا به دست
مى آورد ، کسب نکرده است .
امـام عـلـى علیه السلام :
با برادرى ورزیدن در راه خدا برادرى به بار مى نشیند.
هرکس برادرى خدایى را از دست دهد چنان است که بهترین اندام پیکر خود را از دست داده باشد.
میزان الحکمه،ج1
*****************
با دوست خود چگونه رفتار می کنیم؟ چقدر به او مهر می ورزیم ؟
چقدر او را بر خود مقدم می دانیم؟ اصلا مقدم می داریم؟
آیا حق دوستی و برادری را رعایت می کنیم؟
آیا با برادرمان همانگونه رفتار میکنیم که دوست داریم با ما برخورد کند؟
چرا در دوستی هایمان همواره افراط و تفریط داریم؟
یا آنقدر به طرف محبت میکنیم که از ما زده شود ، یا آنقدر کم محلی که ....
معمولا دوستان و برادران از یکدیگر مطالبی را می آموزند می دانید امام علی (ع) فرمود :
من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا . هرکس به من کلمه ای بیاموزد مرا بنده خویش ساخته است.
آیا در برابر برادر و دوست خود که به ما مطلبی آموخته بنده هستیم ؟
بنده هیچ ! تواضع داریم ؟
تواضع نه ! آیا احترامش را حفظ می کنیم ؟
احترام هم نه ! بهش بی احترامی نمی کنیم ؟
راستی میدانیم دوستی و برادری در راه خدا چگونه است؟
