چه انتظار غریبی !
تو بین منتظران هم
عزیز من چه غریبی !
عجیبتر که چه آسان
نبودنت شده عادت ، چه
بی خیال نشستیم نه کوششی نه وفایی ،
فقط نشسته و گفتیم :
خدا کند که بیایی ......
الهی !
گاه می گویی که فرود آی و گاه می گویی که گریز !
گاه فرمایی که بیا و گاه گویی که پرهیز !
